De Kantine

"Ze denkt niets, Alice. Helemaal niets," zei hij weer. Waarom geloofde Alice hem niet? Het was niet zo dat hij er over loog ofzo. Hhij hield soms wel iets achter. Maar als hij echt zou liegen, zou hij gewoon onzin verkopen. Maar hij hoorde echt niets.

Alice bleef hem een poos recht aankijken en richtte haar ogen toen weer op het meisje. 'Hoe heet ze eigenlijk?' vroeg ze toen. 'Je moest haar eens uitnodigen!' zei ze daarna blij. Ze hield van bezoek, en het meisje zag er best aardig uit.

"Nee," zei hij vastbesloten. "Ze heet Isabella, maar noem haar maar Bella. Ze verbeterd iedereen die haar Isabella noem." Hij bleef ongenegeerd Bella aankijken. "Dochter van Charlie Swan."

Helena kwam de kantine in. Haar veel te grote trui, met veel te lange mouwen slobberde rond haar armen. Haar handen trok ze altijd in de mouwen, dat was gewoon een gewoonte. Helena was weer in een goed humeur. Ze nam een broodje met groenten en liep tussen de tafeltjes door.

'Oh!' zei Alice blij. 'Leuke naam!' Even keek ze naar Jasper, die erg stil was, maar dat was normaal. Hij had nog moeite geen mensen te bijten, en het was heel moeilijk voor hem op een plek met zoveel mensen. Meteen ging ging ze dichter bij hem zitten.

Gelukkig stond er net een heel tafeltje mensen op. Helene liep er snel naartoe en greep een stoel om snel te zitten. Soms was het echt vechten om plek. Nu had ze lekker een tafeltje helemaal voor zichzelf. Ze gooide haar tas op de tafel en nam haa broodje uit het papieren zakje.

"Wie is dat?" Bella wees naar een meisje met een enorme nerdbril en een slobbertrui. Ze had net als een bezetene een stoel bij een tafel gerukt en was er snel op gaan zitten. Ze leek compleet van de wereld. Jessica rolde met haar ogen."Dat is Helena. Ze is nogal een.. loner. Je weet wel." Bella keek haar raar aan, en daarna vragend naar Angela."Iemand die altijd alleen is," legde die uit. Ik deed alsof ik het begreep. Loner?

Helena at haar broodje glimlachend op. Het regende. Je zou toch voor minder glimlachen, niet ? Het liefst was ze gewoon naar het raam gelopen om haar neus ertegen de drukken en naar de regen te kijken. Maar dat deed ze alleen thuis. De conciërge of de poetsvrouw zouden het vast minder leuk vinden, steeds die neusafdrukken op het raam. Dus hield ze zoch maar in.

Edward schudde zijn hoofd. Alice vond volgens mij alles geweldig van het nieuwe meisje. Had ze soms wat gezien? Misschien had Bella, wel al een beslissing gemaakt? Waardoor Alice het zo geweldig meisje vond.

'Waarom ga je niet met haar praten? Zo schiet het natuurlijk niet op,' zei Alice, die wel door had dat Edward nog steeds met zijn hoofd bij Bella zat. 'Zo moeilijk kan het niet zijn.'

Edward keek zijn zus aan. Was ze nu serieus? Hij wilde wat zeggen, maar hij wist niets. Hij zou niet met Bella gaan praten, ze zouden toch nooit vrienden worden.

Bella stond op. Ze kende nu genoeg mensen van gezicht. Jessica was een goede bron. Ze liep richting de etensbaliegeval en pakte een flesje water en een appel. Ze wierp een blik op de appel van Edward. Hij had er nog geen hap van genomen. Ze bleef wat rond hangen bij de etensbalie, en pakte nog wat gezonde dingen.

Alice keek Edward gewoon terug aan. 'Je hoeft me niet zo raar aan te kijken hoor,' zei ze toen, een lach onderdrukkend. 'Ik meen het, ga dan. Al dat gestaar maakt haar vast zenuwachtig.' Haar blik viel nog even op het meisje dat van de tafel weg liep en daarna keek ze weer naar Edward.

Edward stond op. "Dwnger," mompelde hij nog, terwijl hij richting dat etensgeval liep. "Lukt het met je groentekunstwerk?" vroeg hij toen hij opeens pal achter Bella stond. Hij merkte meteen dat Mike en Eric hem aankeek. Beide dachten ze hetzelfde. Wat moet Edward bij Bella?....

Met haar gezicht leunde ze op haar handen en vanaf een afstand probeerde ze alles te volgen wat er zich af ging spelen daar bij Edward en Bella. Toen er opeens een luid lachend kind langskwam keek ze deze even kwaad aan en daarna concentreerde ze zich weer op de twee verderop.

Bella schrok, en legde snel de appel tussen de andere gezonde stuffies."Ehuh, jawel." Ze glimlachte onhandig terwijl ze rood werd."Bella," mompelde ze. Ze draaide haar hele lijf naar hem toe, en kwam met haar slungelige armen tegen haar bord aan, dat op het punt stond om van de rand af te vallen. O crap.

Edward vange het op. "Edward," zei hij. Terwijl hij het bord in zijn handen had. "Je moet het niet laten vallen." Hij glimlachte even, en keek toen even naar Alice, die het wel heel leuk vond.

Alice wendde snel haar blik af toen Edward richting hun tafel keek al was het waarschijnlijk al te laat. Toen Edward niet meer keek richtte ze haar blik weer op hem en Bella, al gebeurde er nog niet veel bijzonders.

"Hoe deed je dat zo snel?" Bella trok haar wenkbrauwen op. Ze probeerde hem doordringend aan te kijken, maar dat lukte niet echt. Ze nam een hap van haar appel en keek langs hem heen, naar Mike en Eric."Ze kijken naar je," liet ze Edward weten.

"Oh," begon Edward. "Snel reactie vermogen, google het maar." Hij keek Bella aan. Oké, zo snel zag het er niet uit. Of wel? Hij probeerde Alice gedachte op te vangen. Maar Eric en Mike waren veel irritanter, en zo vreselijk druk.

ALice schudde haar hoofd. Hij had inderdaad te snel gereageerd, te snel voor een normaal iemand in ieder geval. Hij moest beter opletten op zijn acties, voordat Bella erachter kwam wat hij.. wat zij eigenlijk echt waren.

"mijn computer is te langzaam," mompelde Bella terwijl ze weer naar hem keek. Hij had even een blik op Alice geworden."Is Alice je zus? En Jasper je broer?" Ze probeerde het gesprek op gang te houden."Dat hoorde ik van Jessica. Ze veretlde ook dat je nog een broer en een zus had. Rosie en Emmett ofzo?" Ze frutselde met het fruit en keek hem bemoedigend aan.

Edward glimlachte even. "Ja, dat zijn ze," antwoorde hij op haar vraag. "Rosalie, trouwens." Hij zag Rosalie en Emmet nog steeds niet. DIe hadden vast iets beters te doe.

"O," reageerde Bella. Ze wou graag vragen stellen over de biologie situatie. Ze twijfelde. Ze zou beginnen met een confronterende vraag. Tot zover Bella confronterend kon zijn."Waarom wil je zo graag een ander vak dan biologie?" Ze keek hem aan.

Edward glimlachte en negeerde Bella verder. "Spreek je later, Bella," zei Edward. Hij draaide zich om en liep terug naar Alice. "Zo, tevreden?" vroeg hij knorrig.