Het bos rondom Cullen's huis

"Ik heb lucht nodig..."mompelde Carlisle tegen zichzelf. Hij stapte het huis uit en liep het grote bos in.
De frisse boslucht walmde in zijn neusgaten en streek door zijn witblonde haren. Hij sloot zijn ogen even en leunde tegen een boom. Het was altijd zo druk met vijf kinderen. Nou ja, 'kinderen'.

Demi liep door het bos en ging tegen een boom aanzitten. Ze had zo veel aan haar hoofd de laatste tijd. Denkend aan Jacob de hele dag door, en dan denken dat Jacob iemand anders leuk vind. Demi zuchtte en sloot haar ogen.

((JIJ MAG HIER NIET KOMEN!!))

((WEL IN HET WEERWOLFDEELDING))))))))

((rondom de cullens!!!)))

((ohja sorry ik heb niet alleen een typgebrek maar ook een leesgebrek ))

Rosalie rende wat rond in het bos. Er was verder niks wat ze kon doen, ze had even geen zin om met iemand te praten. In zo'n geval ging ze altijd via het open raam het bos in, om de natuur in te ademen. Dat gaf haal een fijn gevoel. Alsof ze even het geheim niet geheim hoefde te houden, alsof ze zich mocht laten gaan.

'Rosalie?!'Carlisle's stem klonk ietwat ongerust. 'Waar ben je? Alice doet raar.'

Rosalie hoorde Carlisle's stem luid en duidelijk en rende naar hem toe. "Wat is er aan de hand?"

'Ze vroeg me wat ik zou doen als iemand wat gezien had over... ons bestaan.'Zei Carlisle snel. 'Volgens mij zag ze wat. Heb jij niets opgemerkt?'

"ik.. nee? Ik was winkelen in de stad. En daarna ben ik hier wat gaan rondrennen. Maar... volgens mij hebben Jasper en Alice wel nog getennist (?) toenstraks. Maar voor zekerheid zul je terug naar Alice moeten, Carlisle. Of Jasper." zei Rosalie in een lange zin. Tegelijkertijd dacht ze na. Zou dit over Bella gaan?

'Ik ga het niet aan Jasper vragen. Die zou Alice nooit verraden en Alice zou het niet zelf zeggen.'Hij zuchtte. 'Ik hoop maar dat dit niet over Swan gaat.'

(inderdaad! goedzo!!!)

"Nouja, dat is waar. Maar ik weet niks," zuchte Rosalie. Ze keek Carlisle aan. "... nee. Dat hóóp ik ook niet."