Hoofdstraat

De weg die langs alle winkels gaat, tevens de weg die door heel forks gaat. Veel zijstraatjes voor de huizen.

personen en regels vrij.

Bella zat naast haar vader in zijn auto. Charlie lette goed op de weg, en Bella staarde naar buiten. Het regende, zoals het bijna elke dag deed in Forks. Ze rilde. Haar moeder ging met haar nieuwe vriend een baan zoeken, en Bella had er voor gekozen naar Forks te gaan, naar haar vader."Ik heb een auto voor je gekocht, Bella. Van Billy. Ken je Billy nog?" Bella schudde haar hoofd."Dat had je niet moeten doen char.. -pap! Ik had zelf gespaard voor een auto.." Al had ze nog lang niet genoeg. Haar vader glimlachte."Een welkoms kadootje. Het is een hele oude pick up. Ik denk dat Billy en Jacob hem straks wel komen brengen." De auto stopte. Ik keek naar buiten en zag het huis van mijn vader, waar ik de komende tijd in zal gaan wonen.

((het is billY ))

Carlisle reed lustig door de hoofdstraat. Een bewolkte dag, niet te veel zon. Met andere woorden ; Perfect weer voor een vampier. Zijn werk als dokter zat er voor die dag op en hij was enigszins opgelucht, er was die dag een patiënt binnengebracht, aangevallen door 'beesten'. Hij wist wel beter, maar zoals altijd hield hij zijn wijze woorden binnen. Stel je voor, voor één patiënt je aard gaan verklappen. Hij mocht er niet aan denken hoe Chief Swan en de verpleegsters zouden reageren. Chief Swan was altijd al iemand geweest waar hij, hoewel hij het niet vaak uitte, redelijk veel respect voor had.
Nog voor hij het merkte draaide hij automatisch de weg in, die richting zijn huis ging.

Demi keek naar het einde van de straat. Ze wist niet waar ze heen ging alleen dat ze even weg wou zijn. Weg van alle vervelende mensen om zich heen. Ze zuchtte en struikelde over een grote steen die op de straat lag. Ze stond op en keek om zich heen of niemand haar gezien had. Met haar gedachtes bij Jacob liep ze verder de straat door nog steeds kijkend naar het einde. Ze vroeg zich af wat er aan het einde van de straat was aangezien dit haar eerste keer was dat ze er heen liep.

Helena kwam net uit een winkeltje. Ze zag nog net een meisje struikelen of een steen, en dat trok haar aandacht. Ze herkende het meisje van op school. Ze besloot een praatje te maken, ze was namelijk in een sociale bui. "Hoi, ik ken jou." Zei ze toen ze naast het meisje liep. "Van school." Zei ze er nog snel achter.

Demi keek naast zich en zag een meisje lopen. 'Oh ja dat kan' Demi draaide haar hoofd weer om en liep snel een stuk vooruit. Denkend aan Jacob viel ze bijna weer over iets heen maar kon het nog net ontwijken. Ze keek snel achterom om te kijken wat het meisje deed.

Helena had niet eens door dat het meisje een beetje sneller was gegaan, ze liep gewoon achter der aan. "Vind je ook niet dat onze school saai is ? Of ga je graag naar school ?" Oke, het onderwerp suckte. Maar ze moest iets hebben om over te zeuren.

Ze zag het meisje dichterbij komen. 'Oh ja natuurlijk' ze keek verlegen en hield haar hoofd een beetje schuin. Ze begon nog wat sneller te lopen maar keek niet meer achterom of het meisje haar volgde. Ze moest iets vinden waardoor ze van het meisje af kon komen.

"Waar ga je heen ?" Vroeg Helena. Ze kreeg nu onderhand wel al door dat het kind haar gezelschap niet op prijs stelde. En dus kwam ze weer met haar eeuwige bemoeienissen. "Hoe heet je ook weer trouwens ?"

'Ik moet gewoon weg' stamelde Demi. 'En het is Demi' snauwde ze naar haar. Demi liep snel door de straat uit. Ze keek ook niet meer achterom of het meisje al weg was. Het enige wat ze wist was dat ze daar ze snel mogelijk vandaan wilde.

Helena bleef staan en kruiste haar armen. "Als je me niet mag kan je dat ook gewoon zeggen ! In plaats van gewoon weg te lopen, daar heb ik niets aan !" Riep ze, ondanks dat het meisje al buiten zicht was.

Demi hoorde haar nog iets schreeuwen en draaide de hoek om en liep terug. 'Je denkt toch niet dat ik me laat afsnauwen door zoiets als ... jou' schreeuwde Demi. 'Ik heb trouwens ook niks van je verhaal meegekregen als je het weten wilt. Want mensen zoals jou interesseren mij niet' Demi schreeuwde bijna haar longen uit haar lijf. Met een aangelopen rood hoofd draaide ze zich om en liep ze weer weg.

Carlisle kwam even aangewandeld en zag Demi. Het wekte niet echt vrolijke gevoelens op om een hónd hier rond te zien zwerven. De vieze stank van dat dier walmde in zijn bleke neusgaten, en zijn mondhoeken verstrakten.

Demi zag Carlisle lopen. gadver dacht ze. Demi liep snel door zodat ze zijn walgelijke hoofd niet meer hoefde te zien. Het was een feit dat de bloedzuigers en de weerwolven elkaar niet uit konden staan.

(demi en helena zitten niet bij elkaar ops chool :F)

Bella schreef:

(demi en helena zitten niet bij elkaar ops chool :F)

((dat weet ik liefje, lees mijn bericht (ik heb niks van je verhaal meegekregen) ik zei dus maar ioets omdat ik zo afwezig was XD))

Haat raasde door Carlisle's bloed en hersenen. Demi verafschuwde Carlisle minstens even erg als hij haar, maar daar trok hij zich niets van aan.
'Hallo, Demi,'siste hij venijnig.

Praatte hij nou tegen haar? 'Dag, Carlisle' Demi keek hem niet aan toen ze dat zei en ze liep boos door. Ze verafschuwde de bloedzuigers écht. Ze had nergens een groter hekel aan. Maar haar gedachtes zaten meteen weer bij Jacob en voor ze het wist knalde ze tegen een lantaarnpaal op.

((Ehm, Carlisle probeert altijd het beste met iedereen voor te hebben. Dus negeert hij Demi gewoon. Just a little help!))

((Weet ik, weet ik. Maar maar maar ik verzin nog wel wat XD Ik kan toch niet aardig zijn tegen een hónd?!))

((Nee maar wel negeren? :'D Zo ontkracht je het hele Carlisle-imago! O: want hij is nog het meest menselijk qua gedrag enzo. *I*))

((Pf, zelfs een rustige ziel kan niet tegen hún stank.))

((Hahahahaha XD))